UZAY BEBEK ARAMIZDA...

     Bayramın üçüncü gecesi , öylesine ama herzamankinden farklı bir ağrı neticesinde hastanede aldık soluğu...Dediler doğum başlamış...Ama ben sancı çekmiyorum ki dedim...Az hissediyor olabilirsiniz ama sancılarınız oldukça şiddetli ve açıklık 1 cm geçmiş diye eklediler.(Malum erken doğum bekleniyordu ve zaten o gün olmasaydı birkaç gün sonra doktorum sezeryana almayı düşünüyordu)...Bir panik bir panik; doktorum tatil için Amerikadaydı ve ertesi gün gelecekti...

-Yerime bana güvendiğin kadar güvenebileceğim bir icapçı bıraktım bir aksiliğe karşı demişti ama iki gözüm iki çeşme girdim sezeryana "ben doktorumu istiyordum"...  Daha narkoza bile karar vermemiştik,belden aşağısımı uyuşturulacaktı yoksa tümden mi uyutacaklardı...Ameliyat masasında karar verdim...Bu kadar korkarken uyanık olmak istemiyordum...Zaten sezeryan istemiyordum ama plasentam yaşlanıp bebeği besleyemediği için oğluşum artık tehlikeye girebilirdi...Onlar nasıl hislerdi hatırlamak dahi istemiyorum...

Ve dediği gibi yapmış doktorum, kendi kadar iyi birini bırakmış...Onbeş dakikadan az zamanda bebeği alıp beni yarım saatte odaya çıkardılar...Canım çok acıyordu ama "O ilk anı" unutamıyorum :D O kadar küçük (şu an iki kilo) ve o kadar güzeldi ki tarifi imkansız...

Şimdi sarılık illetiyle uğraşıyoruz...35. haftanın içinde doğduğu için oğluşumuz %80lik dilimin içerisinde buldu kendini,sarılığa neden olan maddeyi vücudu ürettiği hızla atamadı...Fototerapi gördü iki gün hastanede...Allahtan elimden alıp küveze koymadılar ve bakımını bana bıraktılar.

O dikişlerle ve yorgunlukla oldukça zor oldu ama şu an kontrol altına alındı gibi...İki saatte anne sütüyle besleyerek  bilurubin atımını hızlandırmaya çalışıyoruz...

Kokusu, mimikleri, küçüklüğü, siniri :D herşeyi pek bir güzel...Daha bir saatten fazla uyuyamasamda her gözümü kapatışımda ve günde bu kapatışlar dört saati anca bulsa da  iyiki hayatımızda...

Göbeği düştü bugün hüngür hüngür ağladım...Ellerimin arasında anne karnından kalma bir bağ tutuyordum...Hamileliğim süresince madden varolan  ve doğum sonrasında kesilse bile kopması imkansız duygusal bir bağ...

İşte benim oğluşum Uzay...Nazar değer diye baskılar var fotoğrafını paylaşmama karşılar bizimkiler ama bu kadar küçük ve masum birşeye kötülük gelmesini isteyecek bir bakış düşünemiyorum ben...

Rabbim olmayanlara da versin, herkesin çocuğunu esirgesin ve oğlumu tüm kötü bakışlardan korusun...