16 Kasım 2011 Çarşamba

KEDİ NO:1 VE NO:2

        Dün internette dolanırken kedi fotoğraflarının olduğu bir bağlantıya denk geldim ve şuna bir kez daha kanaat getirdim ki  kediler gerçekten  evcilleştirdiğimiz  canlılar arasında insan'a en benzeyen yaratıklar...Ruh halleri ve kişilikleri yüzlerine yansıyan insandan sonra  tek canlı...
        Gülümseyen,meraklı,üzgün,aslık suratlı,şefkatli,sinirli , vs. başka kaç canlı tanıdınız? Ben tanımadım ve bu söylediklerimin altına mühür olacak kanıtlarım var :D
        Evde iki  tane farklı yaşlarda kedimiz var ve birbuçuk senedir biraralar...Ayrı ayrı büyüyüp aynı evde yaşamaya mecbur bırakıldıkları ilk günlerde alışma  süreciyle ilgili  korkutmuşlardı bizi...Sonra gördük ki aslında herşeyin farkındalar...Diğerine karşı  sınırları belirlemeler, ufak ufak üstünlük kurmak, bundan huzursuz olup parlamak ve en sonunda Kedi No: 2'nin Kedi No:1'i evin asıl sahibi olmasına rağmen büyük kedi ve belki de anne gibi kabullenmesi...
        Sular duruldu çok şükür ve eğlenceli bir hal almaya başladı...
        Kırılan ve devrilen yırtılan,şeyleri ara ara kenara koymak zorunda kalıyoruz ama kızlarımızdan daha kıymetli değil hiçbiri bizim için...Çünkü hayatımızın rengi olmuş durumdalar...Şu hallerini hayatımıza yansıtmalarından sonra nasıl önemli olabilir ki ? 

İşte Kedi No:1  ve Halleri 

 Başlarım fotoğrafına uykum var bakışı, 

Orada birşey oluyor ama ne? az daha bakayım, gerekirse korkup kaçarım ? 

Oppsss, yine masanın üzerinde yakalandım ... 

 Bırak artık o elindeki şeyi beni sev beniiii,

Bana (Yaş mama) cici mama verir misin  ? Ama anne lütfeen amaaa lütfeeen :D

Şimdi yemek yemeyip annesini üzen ,oyun canlısı,sadece canı istediğinde kendini sevdiren Kedi No:2

 Top patlasa uyanmam,boşuna uğraşıyorsun Kedi No:1 

 Sevsene beni hadi ama hadiiii  noooluuur?

 Az kaldı bak cinnetin eşiğindeyim ona göre çek şu objektifi burnumun dibinden!

 Noluyor orda Kedi No:1 zor çıktım buraya indirme beni aşağı şimdi...

 Hayır küsüm sana konuşmayacağım taaam mı anne bakışı...

 Aniden bir hüzün kapladı içimi bakışı...

Anne nolur biraz daha oynayayım, söz eve girince yapacam hemen ödevlerimi...
  He he boşuna korktunuz biz birbirimizi seviyoruz ki,

    İşte böyle efendim...Bizim evin neşesi insansı kedilerimiz...Darısı başınıza ....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder