22 Mart 2012 Perşembe

ÖZGÜRLÜĞE YEDİ KALA...


Çalışmayı çok severim ama özel hayatımda tembelimdir...İşim konusunda almam gereken tüm sorumluluğu, kendini kaybetme durumunu ev yaşantımda da gerçekleştiriyor olsaydım bizim evde yaşanmazdı çünkü ben titizlik hastası birşey olurdum muhtemelen...Koca falan kaçar, kediler çamaşır suyu kokar, koltuklarla; tozu gitsin diye dövülmekten yorulan evdeki tek halı sayılabilecek postumsu şey balkondan falan atlarlardı...Allahtan öyle değilim de  rahat bir ev yaşantımız var :P 


Bu kendini işe kaptırıp tüm gün dayak yemiş gibi yorulup eve gelip hiç birşey yapamamacasına koltuklara serilme durumu bana hem kilo kazandırdı hem de stres sahibi oldum...Tembel tembel oturmayı özledim...Bu nedenledir ki beraberine birkaç bahaneyi de katıp 1 nisan itibari ile çıkışımı istedim...Asıl sebep annemin geçireceği ameliyat sebebiyle rahat hareket etme isteğim olsa da biraz zorlayıp belki izinlerle halledilebilirdi ama ben zaten izin konusunda eline su dökemeyeceğim çalışma arkadaşım gibi olmamak için bu yolu seçtim...


İzinlerle kendimi zorlamak da istemedim...Bir ay kalmam gerekse yanında ameliyat sonrası, tek düşüncem orada kalmak olmalıydı yada ihtiyacı olduğunda hemen binip uçağa gidebilmeliydim...

İşten ayrılmak istediğimde eşim biraz korktu açıkçası, geç saatlere kadar  çalışması sebebiyle evde tek başıma sıkılacağım ve ona saracağım için...Böyle bir sorun yaşayacağımı zannetmiyorum ve biliyorum ki ben bir süre sonra tekrar çalışacağım diye tuttururum...Ki zaten  işyerimle bağlarımı tam kopartmayacağım...Dönmek istediğimde (hayır diyeceklerini de zannetmiyorum) kaldığım yerden devam edebilmeyi umuyorum...





Siparişe sipariş ekleyip biriktirdiğim kitapları okuyacağım, başının etini yediğim için eşimin günlerce araştırıp sonrasında aldığı, hiç kullanmadığım dikiş makinemle haşır neşir olacağım, evimle daha çok ilgileneceğim ve ve ve en önemlisi rahat rahat Mersin'e gidip annemle kalabileceğim, aynı şehirde yaşadığım halde dört ayda bir görebildiğim ablamı rahat rahat görebileceğim...Yeğenlerimle sarmaş dolaş olabileceğim,alışverişe gidip teyzecim bak bu ayakkabı sana çok yakışır, sence bu ayakkabı nasıl oldu diye kritik yapabileceğim...Yuppiiii...



Yedi gün kaldı özgürlüğüme...Benim için dua edin çok çabuk geçsin bu yedi  gün  :D

Not: Beyaz  diye aldığım ve pembe saksıda açınca çok güzel durur  diye ektiğim soğanlar 
bir tür nergis çıktı...Artık saksıyı da değiştiremem...Pembe beyaz ve turuncunun muhteşem uyumu...Yersen :P



4 yorum:

  1. anneciğine geçmiş olsun,inşallah sorunsuz bir ameliyat geçirir ve sağlığına kavuşur.

    YanıtlaSil
  2. Çok teşekkür ederim...Ameliyatı tehlike arz eden bir ameliyat değil ama sonrasında iyileşme sürecinde hareketi çok kısıtlanacak...Artık dizleri yüzünden ağrı çekmeden uyuyacağı günleri iple çekiyoruz...

    YanıtlaSil
  3. geçmiş olsun annene.
    iyi bişi galiba bu mola annattığın kadarıyla.
    böle bişi yapabildiğin şanslısın aslında.
    mutlu olcan belli.
    :)
    çalışmak için gelmedik tebi dünyaya ama çalışmak da en güzel bişeylerden.
    iş sevdiğine göre bıkarsın işsizlikten.
    aynı yere dönebilmen de iyi.
    yani her yönden iyi bi karar.
    tadını çıkar yazdığın gibi.
    :)

    YanıtlaSil
  4. Çoook mutlu olacağım hemde :)
    İyi dileklerin için teşekkürler...

    YanıtlaSil